ডিজিটেল ডেস্কঃ জে'লৰ পৰাই দিল্লীৰ পূৰ্বৰ উপ-মুখ্যমন্ত্ৰী মনিষ চিছোদিয়াই দেশবাসীলৈ লিখিলে চিঠি। প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোডীক আক্ৰমণ কৰি তেওঁৰ শিক্ষাগত অৰ্হতাক লৈ উত্থাপন কৰিলে কেইবাটাও প্ৰশ্ন।
দিল্লীৰ সুৰা নীতিৰ সন্দৰ্ভত চি বি আই, ই ডিৰ গোচৰত অভিযুক্ত চিছোদিয়াই জামিন লাভৰ বাবে আৱেদন কৰিছে যদিও এতিয়াও তেওঁ জামিন লাভ কৰা নাই। পৰৱৰ্তী ১২ এপ্ৰিলত তেওঁৰ জামিন সন্দৰ্ভত শুনানি হ’ব।
ন্যায়ালয়ে তেওঁৰ ন্যায়িক জিম্মাৰ সময় ১৭ এপ্ৰিললৈ বৃদ্ধি কৰিছে। মনিষ চিছোদিয়াই জেলৰ পৰা দেশবাসীক সম্বোধন কৰা চিঠিখনত লিখিছে- আজি আমি একবিংশ শতিকাত জীয়াই আছোঁ। বিশ্বজুৰি বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাত প্ৰতিদিনে নতুন অগ্ৰগতি লাভ কৰিছে। গোটেই পৃথিৱীয়ে কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰিছে।
এনে পৰিস্থিতিত, যেতিয়া মই প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কোৱা শুনিছো যে লেতেৰা নলাত পাইপ লগাই লেতেৰা নলাৰ গেছৰ পৰা চাহ অথবা খাদ্য তৈয়াৰ কৰিব পাৰি, মোৰ হৃদয় বহি পৰে। নলাৰ লেতেৰা গেছৰ পৰা খাদ্য ৰান্ধিব পাৰিনে? নোৱাৰি!
যেতিয়া প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে, ৰাডাৰে ডাৱৰৰ পিছফালে উৰি থকা এখন জাহাজ ধৰিব নোৱাৰে, তেতিয়া তেওঁ সমগ্ৰ বিশ্বতে হাঁহিৰ পাত্ৰ হৈ পৰে। বিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সন্তানে তেওঁৰ উপহাস কৰে। এনে ধৰণৰ মন্তব্য দেশৰ বাবে অতি বিপদজনক।
ইয়াৰ বহুতো অসুবিধা আছে - যেনে সমগ্ৰ বিশ্বই গম পাই যায় যে ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী কিমান কম শিক্ষিত আৰু তেওঁৰ বিজ্ঞানৰ মৌলিক জ্ঞানো নাই।
যেতিয়া আন দেশৰ ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধানসকলে প্ৰধানমন্ত্ৰীক আলিঙ্গন কৰে, তেওঁলোকে প্ৰতিটো আলিঙ্গনৰ বিনিময়ত যথেষ্ট মূল্য লৈ আঁতৰি যায়। ইয়াৰ বিনিময়ত, তেওঁলোকে কিমানখন কাগজত স্বাক্ষৰ কৰোৱাই নাজানে। কিয়নো প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে বুজি নাপায়। কিয়নো তেওঁ কম শিক্ষিত।
এতিয়া দেশৰ যুৱপ্ৰজন্ম উচ্চাকাংক্ষী। তেওঁলোকে কিবা এটা কৰিব বিচাৰে। তেওঁলোকে এটা সুযোগ বিচাৰি আছে। তেওঁলোকে পৃথিৱীখন জয় কৰিব বিচাৰে। তেওঁলোকে বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত বিস্ময়কৰ কাম কৰিবলৈ বিচাৰে। এজন কম শিক্ষিত প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ আজিৰ যুৱপ্ৰজন্মৰ এই সপোন পূৰণ কৰাৰ ক্ষমতা আছেনে?
বিগত বছৰবোৰত, দেশত ৬০ হাজাৰ চৰকাৰী বিদ্যালয় বন্ধ কৰা হৈছে। কিয়? এফালে, দেশৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে, গতিকে চৰকাৰী বিদ্যালয়ৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হোৱা উচিত নে? যদি চৰকাৰী বিদ্যালয়ৰ মানদণ্ড উন্নত কৰা হয়, মানুহে তেওঁলোকৰ সন্তানক ব্যক্তিগত বিদ্যালয়ৰ পৰা চৰকাৰী বিদ্যালয়লৈ স্থানান্তৰ কৰা আৰম্ভ কৰিলে হয়। যিদৰে এতিয়া দিল্লীত হৈ আছে।
কিন্তু সমগ্ৰ দেশৰ চৰকাৰী বিদ্যালয়সমূহ বন্ধ কৰাটো বিপদ ঘণ্টা। ইয়াৰ জৰিয়তে জানিব পাৰি যে, শিক্ষা চৰকাৰৰ অগ্ৰাধিকাৰ বিষয়েই নহয়। যদি আমি আমাৰ সন্তানক ভাল শিক্ষা নিদিওঁ তেন্তে ভাৰতে উন্নতি কৰিব পাৰিবনে? কেতিয়াও নোৱাৰে!
মই প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ এটা ভিডিঅ' দেখিছিলো, য'ত তেওঁ গৌৰৱেৰে কৈছে যে তেওঁ শিক্ষিত নহয়। তেওঁ কেৱল গাওঁৰ বিদ্যালয়লৈকে শিক্ষা লাভ কৰিছিল। নিৰক্ষৰ অথবা কম শিক্ষিত হোৱাটো গৌৰৱৰ বিষয় নেকি?
যিখন দেশত প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কম শিক্ষিত বুলি গৌৰৱ কৰে, সেই দেশত কেতিয়াও সাধাৰণ মানুহৰ সন্তানৰ বাবে ভাল শিক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰা নহ'ব। বিগত বছৰবোৰত ৬০ হাজাৰ চৰকাৰী বিদ্যালয় বন্ধ হোৱাটো ইয়াৰ এক জীৱন্ত প্ৰমাণ। মোৰ ভাৰত কিদৰে আগবাঢ়িব?
আপুনি আপোনাৰ এটা সৰু প্ৰতিষ্ঠানৰ বাবে এজন পৰিচালক নিয়োগ কৰিবলৈ এজন শিক্ষিত ব্যক্তিক বিচাৰে। দেশৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ পৰিচালকজন শিক্ষিত হোৱাটো উচিত নহয় নেকি?